Virtuele veiligheid
In de gigantische virtualreality-arena op de oude site van voedingsgroothandel Huygebaert in Mechelen vechten vrienden- of familieteams ’s avonds met headsets en speelgoedwapens tegen zombies die een metrotunnel hebben bezet of moeten ze de basis van een vijandig leger op een berg innemen. Overdag vinden er — met dezelfde virtualrealitybrillen — veiligheidsopleidingen plaats voor werknemers uit de bouw of de industrie.
De levensechte spelervaring die virtual reality creëert, bleek een gamechanger voor Wouter Van Derbeken. In z’n 25-jarige carrière in de industrie vond hij het steevast moeilijk om medewerkers te motiveren om veiligheidsopleidingen te volgen. Vaak vinden die plaats in suffe klaslokalen en worden er saaie presentaties gehouden waardoor er telkens heel wat deelnemers zijn die niet eens komen opdagen. Ook de even klassieke bewustmaking met posters of cartoons is niet altijd effectief. Nochtans is het belangrijk dat werknemers de risico’s op hun werkplaats herkennen en er zowel tijdig als gepast mee omgaan: het gros van de ongevallen op het werk kan worden voorkomen.
Gevaar!
Toen hij van zijn werkgever de opdracht kreeg daar een mouw aan te passen en daarvoor de perfecte toepassing vond bij virtual reality, bleek de investering te duur. Hij nam een weekend de tijd om over die beslissing na te denken, schreef een businessplan, zegde zijn job op en besloot zélf te investeren. The Hazard Factory organiseert vandaag veiligheidsopleidingen met VR-technologie op drie vaste locaties in Vlaanderen of ter plaatse bij klanten in België, Nederland en Duitsland. Wouter Van Derbeken creëerde meerdere virtuele omgevingen: een bouwwerf, een productiebedrijf, een petrochemische site, een metro, een sluis, een luchthaven en een plaats waar wegenwerken plaatsvinden. In die omgevingen worden werknemers levensecht maar virtueel geconfronteerd met gevaren die ze moeten herkennen en waarop ze gepast moeten reageren. Alle reacties komen in een dashboard waarin de resultaten (en de reactiesnelheid) van het team kunnen worden geanalyseerd per thema (werken op hoogte, brandgevaren, werkmethodes…). “Dankzij eye-tracking weten we precies wie wat heeft gezien en hoe hij erop heeft gereageerd. Toch is veiligheid vooral ook een teamgebeuren: we leren hen samen te werken, waardoor de meeste teams er uiteindelijk wel in slagen correct om te gaan met de veiligheidsrisico’s op het werk”, aldus Van Derbeken.
Aanvullend netwerk
Hij werkt voor zijn platform samen met VR-bedrijf VR Base/SPECTR dat niet alleen over speelruimte beschikt met het gepaste materiaal (zonder bekabeling) maar ook de technologie en de experts heeft om de software te ontwikkelen. “Toen de entertainmentsector tijdens de coronacrisis op zwart zaad zat, waren zij op zoek naar extra omzet. Mijn vraag om veiligheidssoftware te ontwikkelen, kwam op het juiste moment. Mijn netwerk in de industrie bleek ook de perfecte aanvulling op hun doelgroep. Doordat de veiligheidsopleidingen overdag gebeuren en de recreatieve spellen bijna uitsluitend ’s avonds plaatsvinden, optimaliseer ik bovendien de bezetting van de arena’s: een win-winsituatie.” Bedrijven kunnen de virtuele omgevingen aanpassen en zelf de risico’s kiezen die aan bod moeten komen in een opleiding. Investeringen in soft- of hardware hoeven ze niet te doen, en de vragen kunnen probleemloos in een andere taal worden gesteld, een troef voor heel wat bouwondernemingen met Poolse of Roemeense werknemers. Vaak is de virtualreality-oefening een onderdeel van een dagprogramma met bijvoorbeeld ook een EHBO-opleiding of een ergonomie-sessie.
Eigen Metaverse
Financiering vinden voor de opstart van The Hazard Factory was niet echt een probleem. “We investeerden een groot deel zelf en daarnaast sprak ik met drie banken: de eerste investeerde niet in software, de tweede vroeg een persoonlijke borg en de derde — huisbank Belfius — was meteen mee in het verhaal, overigens zonder de vragen te stellen die PMV wél stelde. Naast de bankfinanciering (mét waarborg bij PMV) deed Van Derbeken immers een beroep op een Startlening. “Ik rekende op de belangstelling van grote installatiebedrijven en bouwondernemingen”, vertelt Van Derbeken. Industriële spelers als Eiffage, EEG, HILTI, Arentis, Agristo, SWECO, BALTA, SPIE of Fluvius sprongen meteen op de kar. Dat het platform ook succes zou hebben bij aanbieders van opleidingen zoals oa Embuild (Confederatie Bouw) en Bouwunie was een onvoorziene meevaller. Daarom wil Van Derbeken zijn netwerk van opleidingspartners nog uitbreiden. Tegelijk wil hij nog meer naar het buitenland kijken (hoewel geschikte ruimtes vinden daar een probleem is) én nieuwe markten aanboren, zoals de petrochemie. Nieuwe modules moeten er ook komen, bijvoorbeeld voor de brandweer, de voedingssector of het gevangeniswezen. “Voor de programmeurs is het leuk om een nieuwe virtuele wereld te ontwikkelen met nieuwe scripts. Met de vijf omgevingen die we nu al ontwikkelden en de nieuwe die we misschien gaan creëren, hebben we straks onze eigen Metaverse.”
“Ik sprak met drie banken: de eerste investeerde niet in software, de tweede vroeg een persoonlijke borg en de derde — huisbank Belfius — was meteen mee in het verhaal, overigens zonder de vragen te stellen die PMV wél stelde”
Wouter Van Derbeken
