Ligt uw spaargeld aan het infuus?

Deze opinie werd vandaag opgepikt door De Standaard:

“Jan met de pet moet overtuigd worden om in start-ups te investeren”, stelt Omar Mohout, professor ondernemerschap bij de Antwerp Management School, onomwonden in De Standaard. Er staat vandaag immers veel geld op de Belgische spaarboekjes, zowat 265 miljard euro om precies te zijn. Slapend geld “achter slot en grendel”, dat geactiveerd moet worden in onze economie. Maar is dat wel terecht?

Dat Belgen hun geld aan een spaarboekje toevertrouwen is een natuurlijke reflex. De modale spaarder neemt liever niet al te veel risico met de centen die hij nodig kan hebben voor de aankoop van een wagen of de renovatie van de badkamer. En het is maar de vraag of spaargeld echt wel ‘slaapt’. Het gaat immers om geld dat door banken geleend wordt aan mensen, net om die auto te kopen of dat huis te renoveren. Maar evengoed aan bedrijven die kapitaal nodig hebben. Het geld op de spaarboekjes draait dus gewoon mee in de economie.

Het klopt dat Belgische start-ups een stevige duw in de rug kunnen gebruiken, maar de Grote Sprong Voorwaarts moet niet van de spaarrekeningen komen, maar wel van de middelen die bij vermogensbeheerders geparkeerd werden, alsook van verzekerings- en pensioenfondsen. Uit cijfers van Febelfin blijkt dat Belgische vermogensbeheerders vandaag maar liefst 279 miljard euro aan gelden beheren. Zelfs een fractie daarvan zou richting start-ups moeten bewegen. Maar ook pensioenfondsen en verzekeraars moeten aangezet worden tot investeringen in start- en scale-ups. Dat gebeurt vandaag niet: ook verzekeraars en pensioenfondsen investeren hun geld zeer defensief. Terwijl ze ijverig op zoek gaan naar investeringen die nog wat rendement opbrengen wordt de rem op het risico maximaal ingedrukt.

We moeten ons afvragen waarom we vandaag enkel nadenken over maatregelen om het geld van de kleine spaarder naar jonge ondernemingen te leiden, terwijl we dat niet doen voor institutionele investeerders. Dat is frappant, aangezien institutionele investeerders beter geplaatst zijn om geld te activeren. Zij kunnen het risico via diversificatie beperken en zijn in staat om verschillende kapitaalrondes te financieren. Bovendien denken ze op lange termijn, wat belangrijk is om een start-up de nodige stabiliteit te bieden. Ze begrijpen wat de risico’s van ondernemen zijn en beseffen dus dat de ontwikkeling van een start-up niet altijd over rozen gaat. Niet zozeer Jan met de pet, maar vooral de institutionele investeerder moet wakker geschud worden.

Michel Casselman
Algemeen Manager
PMV Doe- en durfbedrijf