C-Mec: machineonderdelen voor de maakindustrie

C-Mec produceert wel 20.000 verschillende machine-onderdelen voor grote spelers als Atlas Copco, Barco, Summa, Xeikon… Twee keer per dag vertrekken er vanuit Kortrijk paletten met machineonderdelen in de gewenste vormen en kleuren die elders, samen met andere onderdelen van andere producenten, worden geassembleerd tot compressoren of andere machines. “Ons businessmodel is gecontroleerde chaos. Hoe beter we erin slagen orde te brengen in de organisatie van de repetitieve orders, hoe meer we kunnen verdienen”, weet Dhont. De marges zijn laag in de sector, wat Dhont weet op te vangen door een groot volume te produceren en de voorraadrotatie te versnellen. Tegelijk bracht hij met de overname van VVC een divisie in huis die niet alleen een sterke marktpenetratie heeft, maar bovendien — ook innovatieve — producten in de markt zet waarop de marge niet quasi volledig moet worden afgestaan.

Maakindustrie?

C-Mec bewijst dat de maakindustrie in Vlaanderen nog niet ten dode is opgeschreven. Schrik van concurrentie uit China of andere lageloonlanden heeft hij niet echt. “Wij hebben ingezet op automatisatie, waardoor de loonkost maar een fractie is van de totale productiekost. Een robot kost in China evenveel als hier. Onze levertermijn is zeer kort en ook onze transportkosten zijn beperkt. Wij zijn van oordeel dat de logistieke congestie een drijvende kracht zal zijn achter een meer local-for-local gedreven toelevering. Een Chinese speler zou hier een hub moeten opzetten om dezelfde service te kunnen bieden.”

Wel vreest hij voor een vertrek van zijn klanten uit België. “Dat zou dramatisch zijn voor ons land.” C-Mec werkt voor de grote machinebouwers die vandaag nog nauwelijks zelf produceren en assemblagefabrieken of logistieke hubs zijn geworden voor onderdelen die zeer efficiënt door leveranciers als C-Mec worden gemaakt.

Bankier

Zonder PMV was de start niet mogelijk geweest. Yves Dhont: “Toen ik naar de bank stapte, had ik met Barco welgeteld één klant. Enkel PMV — dat ik als bankier kende — en Belfius geloofden in mijn verhaal.” Dhonts financiële achtergrond komt vandaag van pas: hij praat dezelfde taal als zijn financiers. Toen hij na fusies bij de bank voelde dat hij er niet meer gelukkig zou worden en het dossier van BMTech zijn pad kruiste, dat in Kortrijk zocht naar een bedrijfsleider, besloot hij de sprong te wagen. Later zouden de wegen van Dhont en BMTech scheiden door een verschil in visie. Dhont wist opnieuw financiering (met waarborg) te vinden om de sites in Kortrijk en Kladno (Tsjechië) uit de ondertussen noodlijdende groep te halen, en startte met een investeringsprogramma (ondersteund door een PMV-waarborg) dat o.a. leidde tot de overname van VVC en een gloednieuwe fabriek in Bornem.

Wat is het geheim van Dhont om financiering los te krijgen? “Open communicatie is belangrijk. Even essentieel is het om elke financiële afspraak na te komen.”